Last stop: Brisbane

De heel aandachtige bloglezer zal gemerkt hebben dat de eerste foto hier bijna dezelfde is als die van m'n tweede post. 
Had je het niet gezien? Beetje logisch, die tweede post schreef ik al meer dan 4 maanden geleden. 
Zo neergeschreven, lijkt 4 maanden plots niet zo lang als ik het me ervoor ingebeeld had dat het zou zijn. Sterker nog, het lijkt als was het vorige week dat ik hier meerdere dagen verward door de jetlag alleen rondwandelde in Brisbane en zo aan het solo-avontuur begon. Toen leek een week soms wel een maand te duren en nu lijkt het alsof ik hier nog niet eens zo lang ben geweest. 

Ik had het gevoel dat ik, na Nieuw-Zeeland, mijn reis aan de andere kant van de wereld wilde afronden in Australië. Alsof ik nog even afscheid wilde nemen van een plek die ik de voorbije maanden als een thuis begon te ervaren. Het begrip plek moet je in deze dan wel heel ruim nemen, aangezien Australië gigantisch is en ik meerdere plaatsen bezocht. Het gaat eerder over de levenswijze hier, of hoe ik me die eigen heb gemaakt: het buitenleven, de zachtheid van de temperaturen en die van de omgang met mensen.
In plaats van nog snelsnel enkele geheel nieuwe plekken te ontdekken, hield ik het bij 'de omgeving van Brisbane'. Ik trok enkele dagen naar het strand in Noosa en ging er wandelen in het Glass House Mountains National Park. Na de campervandagen is het een aanpassing om als rugzaktoeristje alles opnieuw met het openbaar vervoer te doen. Een uur en half op bus en trein zitten om dan enkele kilometers te stappen naar de eerste wandeling en van daaruit opnieuw extra kilometers te wandelen naar de volgende track en dat in de Australische hitte: je moet er wat voor over hebben. 
De voorbije dagen bracht ik in Brisbane stad door. (*) Slenterend door de straten botste ik op gezellige lunchplekjes, ik zette me met een boek in de botanische tuin en zag de zon ondergaan achter de hoge gebouwen van de stad.

(*) Alhoewel ik toch weer even de bus nam om naar een dichtbijzijnd Nationaal Park te trekken en er enkele uren ging wandelen. Het is sterker dan mezelf! ;)

Op dit moment zit ik op mijn bed -het enige bed in deze éénpersoonskamer!- in het guesthouse waar ik de eerste nachten in november ook verbleef. Ik vond dat wel iets hebben, de cirkel rond maken door te eindigen in Brisbane. Australië is dan ook zó groot. Met het einde in zicht wilde ik plots nog zo veel plaatsen bezoeken dat ik mezelf zou voorbijgelopen zijn. Misschien een volgende keer.

En ik vond het ook wel iets hebben, me de privacy van een éénpersoonskamer te gunnen, tijdens m'n laatste avond in Oceanië. Blijkbaar heb ik het gemist om luidop mee te zingen met mijn favoriete muziek. Dat is alleszins hetgeen ik de voorbije uren aan het doen ben. 
Dat en de eerste dagen van mijn volgende bestemming voorbereiden. Want morgen vlieg ik niet terug naar België. Ik gun mezelf een overgangsperiode om van de nonchalante rondtrekkende levensstijl naar de bittere ernst over te schakelen. Te beginnen met de temperatuur.
Maar waar ik precies naartoe ga, dat vertel ik nog niet. Daarvoor zal je hier nog eens een kijkje moeten komen nemen... (*)

(*) Ik word nog een echte, mensen lokken om de volgende post óók te lezen :)